Mulligan- Funkcjonalna Terapia Manualna
Postępowanie fizjoterapeutyczne w urazach narządu ruchu rozwijało się poprzez gimnastykę leczniczą, czynne ćwiczeń wykonywanych przez pacjentów, biernych ruchów terapeuty, aż do specjalistycznych metod posiadających założenia, opracowanie naukowe jak i potwierdzone rezultaty. Opracowane przez Briana Mulligana koncepcje mobilizacji połączonych z ruchem (MWM) oraz przedłużone ślizgi (SNAG) tworzą logiczną i spójną kontynuacje tej ewolucji.
Cechami charakterystycznymi jest stały kontakt pacjenta z terapeutą. Terapeuta w oparciu o anatomie poszczególnych stawów, napięcie tkanek i doświadczenie kliniczne dobiera określony kierunek, stopień mobilizacji i segment. W przenośni zablokowany staw możemy potraktować jako komodę z szufladą, którą chcemy zamknąć a mamy z tym problemy, bo się nie udaje. Zaburzone jest tarcie, powierzchnie desek względem siebie. Możemy ją kopać i szarpać dając niestabilność albo też próbować znaleźć właściwy tor ruchu. Zadaniem terapeuty jest właśnie odkrycie takiej właściwej drogi, by zapewnić bezbólowy i możliwy do wykonania ruch. Odpowiednio dobrana technika spowoduje ustąpienie bólu, jak i poprawi znacznie ruchomość. Mobilizacje wg Mulligana polegają na przywróceniu normalnego zakresu stawów i otaczających je tkanek miękkich w sposób bezbolesny. Mobilizując stawy usuwamy w wielu przypadkach problem tkanek miękkich.
W metodzie stosujemy wiele różnorodnych technik uzyskując natychmiastową i trawałą poprawę w postaci zwiększenia zakresu ruchów i/lub zniesienia bólu, dodatkowo każde kolejne wykonywanie poprzednio testowanego ruchu powinno być o wiele łatwiejsze dla pacjenta. Należy zaznaczyć, jeżeli tak bezpieczna technika i delikatna metoda nie może być wykonana bez bólu to stanowi to sygnał ostrzegawczy dla terapeuty o zachowanie ostrożności i zastanowienie się czy inne formy terapii manualnej są w tym przypadku pomocne, czy stanowią przeciwwskazanie do leczenia manualnego lub też czy przyczyna jest poza możliwościami leczenia manualnego.
Charakterystyczną cechą tych technik to bazowanie na odtworzeniu bezpyłowego w jak największym zakresie funkcjonalnego ruchu w oparciu o ciągły kontakt z pacjentem. Technikę można świetnie łączyć z innymi metodami rehabilitacji, uzupełnić np. o tapingowanie, jak i ćwiczenia domowe.
Zastosowanie m.ni. w:
zespołach bólowych odcinka szyjnego, piersiowego, lędźwiowego kręgosłupa
dolegliwości bólowe głowy, w tym zawroty
ograniczenia ruchomości dla stawów obwodowych (Np. barkowy, skokowy, kolanowy itp.)
