PNF- proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie
PNF to koncepcja neurorozwojowa bazująca na stymulacji wszystkich możliwych receptorów. Nie jest to niekonwencjonalna metoda leczenia, gdyż ma 50 letnią przeszłość i jest znana na całym świecie. Koncepcja została stworzona po epidemii polio, w schorzeniu tym zmienione są komórki nerwowe w rdzeniu kręgowym lub włókna nerwowe (neuropatie). Jeśli mamy zaburzenia nerwowe to efektem są zaburzenia pracy mięśniowej. Dlatego pracując nad stymulacja układu nerwowego stymulujemy układ mięśniowy.
PNF jako metoda zawiera własną filozofię oraz zasady pracy. Zasadniczym zadaniem terapii jest praca nad funkcją, której pacjent potrzebuje. Ukierunkowujemy się na problemy w życiu chorego, powielamy i pracujemy nad naturalnymi ruchami wykonując określone zadania ruchowe. Zakres ruchu, siła mięśniowa, koordynacja, czucie – to co jest ważne w postępowaniu rehabilitacyjnym jest tyko środkiem do celu jaki stanowi funkcja. W filozofii jest pozytywne podejście do pacjenta, traktowanie go i jego schorzenia holistycznie (całościowy), mobilizacja rezerw czyli wykorzystanie silniejszych części do pobudzenia, przenoszenia napięć z jednej na druga cześć ciała. Takie postępowanie motywuje do dalszego działania, ważne jest też bezbolesna praca, wykluczająca traumatyczne przeżycia. Pacjent staje się partenem fizjoterapeuty określając konkretne zadania.
Ta koncepcja jest stosowana u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi, pediatrii. Elementy pasują u pacjentów kardiologicznych czy w przypadku mastektomii. Zawiera w sobie całą gamę działań umożliwiających stymulacje na macie, naukę chodu, ćwiczenia funkcji życiowych: oddychanie, jedzenie oraz mięśni mimicznych, Ta koncepcja jest bardzo uniwersalna.
